[Στην ανασκαφή. Μπροστά τους, στο χώμα, ο θριγκός.]
Α’ ΒΟΗΘΟΣ: Μας χτίκιασε.
Β’ ΒΟΗΘΟΣ: Μα είναι χτικιό ο ίδιος. Δαιμόνιος.
Γ’ ΒΟΗΘΟΣ: Φιλόδοξος είναι και πεισμωμένος.
Α’ ΒΟΗΘΟΣ: Και τί κέρδισε; Καθυστερεί. Τους εξοργίζει στο υπουργείο και μας ταλαιπωρεί.
Γ’ ΒΟΗΘΟΣ: Και όμως, το έργο τελείωσε.
Α’ ΒΟΗΘΟΣ: Τέλος το λες εσύ; Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Αναστήλωση είναι αυτή; Δουλεύω χρόνια στις ανασκαφές. Δεν έχω συναντήσει τέτοια λόξα. Άκουσον: «Να μείνει ο θριγκός λυτός. Τίποτα να μην τσιμεντωθεί, καμιά προσθήκη να μη γίνει». Έχουν δίκιο να θέλουν να μας πάρουν το έργο από τα χέρια.
Β’ ΒΟΗΘΟΣ: Και έχουν δίκιο να ζητούν το παράδειγμα της αναστήλωσης του Αττάλου; Τσιμέντο και γύψινα ακροκέραμα; Ε, δεν είμαστε και στην εποχή του Έβανς.
Α’ ΒΟΗΘΟΣ: Εγώ ξέρω πως μας χτίκιασε.
Γ’ ΒΟΗΘΟΣ: Έρχεται ο magister operarum, ο χωρίς έργο.
Β’ ΒΟΗΘΟΣ: Μην ειρωνεύεσαι. Καμιά φορά τα έργα δεν ολοκληρώνονται στο εργοτάξιό τους. Δεν περατώνονται εκεί όπου οι άνθρωποι δουλεύουν για το έργο, αλλά αλλού… Την περασμένη Πέμπτη τον είδα και τον λυπήθηκε η ψυχή μου. Χάιδευε τα μάρμαρα σαν να ήταν κορμιά.