Με Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν ο Σω επιχειρεί, με τρόπο οξυδερκή και άψογο δραματουργικά, μια τομή στην υψηλή κοινωνία του καιρού του και φέρνει στο φως όλα όσα οι συμβάσεις, οι τύποι και η κρατούσα ηθική φυλάσσουν καλά κρυμμένα και σκεπασμένα με την υποκρισία και τα κατά συνθήκην ψεύδη. Μια νεαρή κοπέλα, με καλή ανατροφή και κολεγιακές σπουδές, «χειραφετημένη», μαθαίνει ότι τα χρήματα της καλοπέρασης και των σπουδών της προέρχονται από το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, το οποίο ασκεί η μητέρα της. Η κουρτίνα τραβιέται και μπροστά στα μάτια της μικρής κόρης αποκαλύπτονται γυμνοί όλοι οι μηχανισμοί, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις της λεγόμενης καλής κοινωνίας και σωριάζονται σαν τραπουλόχαρτα οι αξίες, τα πρότυπα, τα ιδεώδη και τα ιδανικά με τα οποία ανετράφη και μορφώθηκε.

Το Επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν γράφτηκε στα 1893 για να πείσει τον κόσμο πως η πορνεία δεν έχει την πηγή της στη γυναικεία φαυλότητα αλλά απλούστατα στα χαμηλά ημερομίσθια και τον υπερβολικό φόρτο εργασίας των γυναικών που αναγκάζει τα δύστυχα αυτά πλάσματα να εκπορνεύονται για να μπορέσουν να ζήσουν ανθρωπινά. Αν στην κοινωνία μας κυριαρχεί η διαφθορά και όχι η ηθική, αυτό οφείλεται απλούστατα στο ότι η διαφθορά πληρώνεται καλύτερα. Καμιά φυσιολογική γυναίκα δεν θα γινότανε κατ’ επάγγελμα πόρνη, αν είχε τα μέσα να ‘ναι αξιοπρεπής, ούτε θα παντρευότανε για χρήματα, αν μπορούσε να παντρευτεί από έρωτα. Επιθυμούσα επίσης να εκθέσω το γεγονός πως η πορνεία δεν διεξάγεται χωρίς οργάνωση, από ιδιωτική πρωτοβουλία, σε κατοικίες μεμονωμένων γυναικών, που η κάθε μια τους, διαθέτει τον εαυτό της για τον εκάστοτε πελάτη της, αλλά είναι οργανωμένη εκμετάλλευση και διεθνές εμπόριο των κεφαλαιοκρατών σε μεγάλη κλίμακα. Το έργο μου στιγματίσθηκε σαν «ανήθικο» και «ακατάλληλο για σκηνή». Η παράσταση απαγορεύτηκε και εγώ ενοχοποιήθηκα σαν ασυνείδητος και φαύλος συγγραφέας. [Ο George Bernard Shaw για το έργο του]