Ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Νουρή Σαγιανέρ, είναι ένας συνταξιούχος μικροαστός, αγαθό και άβουλο ανθρωπάκι. Τη μακαριότητα της ήρεμης οικογενειακής ζωής του, έρχεται να ταράξει μια απροσδόκητη επίσκεψη. Είναι ο σπιτονοικοκύρης του. Πρόκειται για ένα αδίστακτο μεγαλοκτηματία, που έχοντας χάσει τη δίκη του για την έξωση του νοικάρη του, μετέρχεται ένα σωρό άνομα και ανήθικα μέσα, για να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει το διαμέρισμα.  Οι δικοί του (γυναίκα, γιος και κόρη) τον παροτρύνουν, μάταια, να πάει στο καρακόλι (αστυνομία) για να καταγγείλει τα έκτροπα. Στο αστυνομικό τμήμα εμφανίζεται στη σκηνή, εκτός από τον Νουρή, και ένας ανώνυμος ήρωας του έργου: ένας κρατούμενος που ανακρίνεται. Σε κάποιο σιδηροδρομικό ταξίδι, ο Νουρή χάνει την αστυνομική ταυτότητά του, που τη βρίσκει Το θεριό του Ταύρου (ο χωρίς στέμμα βασιλιάς των βουνών, τρομοκράτης των πόλεων, φοβερός γυναικάς, αιμοβόρος ληστής). Στα αρχεία της Αστυνομίας υπάρχει η φωτογραφία του καταζητούμενου ληστή, φωτογραφία όμως που εικονίζει τον Νουρή. Στο αστυνομικό τμήμα νομίζουν ότι ο Νουρή είναι Το θεριό του Ταύρου. Ανακρίνεται, καταδικάζεται και φυλακίζεται. Ύστερα από έναν χρόνο αποφυλακίζεται και γυρίζει σπίτι του. Οι δικοί του τον βλέπουν με καχυποψία, τον φοβούνται, γιατί νομίζουν ότι ο άνθρωπός τους είχε διπλή προσωπικότητα. Και ο ιδιοκτήτης του αλλάζει τακτική, τον φοβάται και του φέρεται με δουλοπρέπεια.

Όμως, το παιχνίδι της μοίρας, δεν κρατάει πολύ. Το πραγματικό θεριό του Ταύρου διαβάζει στις εφημερίδες την περιπέτεια του Νουρή, αισθάνεται τύψεις, εμφανίζεται και παραδίνεται στην αστυνομία. Στο μεταξύ ο Νουρή τρελαίνεται και φέρνεται στους δικούς του, που τον τρέμουν, σαν να είναι στην πραγματικότητα Το θεριό του Ταύρου. Απ’ εκείνη τη μέρα κι ύστερα, κανένας δεν κατάφερε να πείσει τον Νουρή ότι δεν είναι το θεριό του Ταύρου.