Μετάφραση: Πολίτης Γεώργιος Ν.
Επιμέλεια: Μαγκλάρα Κλεονίκη
Έργο Εξωφύλλου: Λιάπης Αλέξανδρος
Επανέκδοση: 3η αναθεωρημένη, Ιανουάριος 2022
Πρώτη έκδοση: Δεκέμβριος 1984
Τίτλος πρωτοτύπου: Gengangere
Γλώσσα πρωτοτύπου: Νορβηγικά
Σειρά: Παγκόσμιο Θέατρο · 46
ISBN-13: 978-960-558-298-2
Διαστάσεις: 14x21
Σελίδες: 128
Εξώφυλλο: Μαλακό
Κωδικός προϊόντος: 001122
9,54€ Original price was: 9,54€.6,70€Η τρέχουσα τιμή είναι: 6,70€.
Σε απόθεμα
Στο έργο αυτό θα γνωρίσετε κάτι που αποκαλώ βρικόλακες· νεκρές κουβέντες που όμως επιστρέφουν μετά θάνατον εμποδίζοντας τον άνθρωπο να ζήσει τη ζωή του με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, σε κάποιο φιόρδ της νορβηγικής υπαίθρου, η κυρία Άλβιγκ ετοιμάζεται να εγκαινιάσει ένα ορφανοτροφείο στη μνήμη του συζύγου της και να υποδεχτεί τον μοναχογιό της, ανερχόμενο ζωγράφο, που ζούσε στο εξωτερικό. Στην πόλη φτάνει και ο πάστορας Μάντερς, παλιός φίλος της κυρίας Άλβιγκ, στον οποίο η τελευταία διηγείται την αλήθεια για τη ζωή της και τον σύζυγό της, κατά τ’ άλλα σεβαστό από την τοπική κοινωνία, λοχαγό Άλβιγκ.
Βρικόλακες! Το ζευγάρι της σέρας… βρικολάκιασε! αναφωνεί στο τέλος της πρώτης πράξης η κυρία Άλβιγκ, βλέποντας τον γιο της να ερωτοτροπεί με τη Ρεγγίνα, όπως έκανε παλιότερα ο λοχαγός με τη μητέρα της. Τελικά δεν εξομολογείται μόνο η κυρία Άλβιγκ την αλήθεια για το παρελθόν αλλά και ο γιος της τον λόγο που επέστρεψε στο πατρικό του· βασανίζεται από μια βαριά ασθένεια και γι’ αυτό ζητά να τον βοηθήσει να αυτοκτονήσει.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΚΥΡΙΑ ΑΛΒΙΓΚ
ΟΣΒΑΛΤ
ΠΑΣΤΩΡ ΜΑΝΤΕΡΣ
ΕΓΚΣΤΡΑΝΤ
ΡΕΓΓΙΝΑ
Οι Βρικόλακες δεν είναι μονάχα έργο βαθύτατα ανθρώπινο αλλά και το αριστούργημα ασφαλώς του παγκόσμιου κοινωνικού θεάτρου. Για τούτο δεν επιτρέπεται να μην το συγκαταριθμήσει από τα πρώτα στο δραματολόγιό του ένα θέατρο εθνικό που αποβλέπει στην αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού του. Έπειτα, η τραγωδία αυτή «της μητέρας», η τραγωδία της μητρικής στοργής, έχει κακοπάθει πολύ από τις κακές ερμηνείες ή σωστότερα την άκριτη μετατόπιση του κέντρου του βάρους της. Διάφοροι ονομαστοί ηθοποιοί, ανακαλύπτοντας μέσα στο πρόσωπο του Όσβαλτ τη δυνατότητα ωμού νατουραλιστικού παιξίματος, θέλησαν να βλέπουν στους Βρικόλακες το δράμα μόνο της κληρονομικής αρρώστιας. Υπάρχει βέβαια και το δράμα αυτό, αλλά το έργο ολόκληρο κινείται μέσα σε καθαρή πνευματική ατμόσφαιρα και η ουσία του είναι γενικώς ανθρώπινη. Αυτό μπορούμε να το κρίνουμε ακόμη καλύτερα, όταν πάρουμε έναν έναν τους τύπους του και τους εξετάσουμε από την ανθρώπινη πλευρά τους. Θ’ αποκαλυφθεί τότε η βαθύτερη τραγωδία του καθενός, η εσώτερη δυστυχία της ζωής τους.
Φώτος Πολίτης