Αρχικά το Νο ήταν πολύ πιο απλό. Προερχόταν από διάφορα μικρά θεατρικά έργα που εκτελούνταν σε ναούς και ιερούς χώρους σαν μέρη των εορτασμών της σοδειάς και άλλων τελετών, ή όποτε οι κάτοικοι ενός χωριού τύχαινε να συγκεντρωθούν.
Τον δέκατο τέταρτο αιώνα όμως η λιτή αυτή διασκέδαση αναπτύχθηκε από τη μεγαλοφυΐα δύο ανθρώπων, ενός πατέρα και του γιου του, σε μια από τις μεγαλύτερες δραματικές φόρμες ολόκληρου του κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ο Κανάμι Κιγιοτσούγκου  (1334 – 84) και ο Ζεάμι Μοτοκίγιο (1363 – 1443). Όπως καθιερώθηκε από αυτούς, μόνο τέσσερις ή πέντε εκτελεστές εμφανίζονται φυσιολογικά σε ένα έργο Νο: ο κύριος ομιλητής-χορευτής, ένα πρόσωπο (συχνά ένας ιερέας) το οποίο δεν χορεύει, και διάφορες συνοδευτικές φιγούρες.
Το αποκορύφωμα κάθε έργου ήταν ένας εκτεταμένος χωρός που γινόταν κοντά στο τέλος και προς τον οποίον έτεινε το κείμενο από την αρχή. Τα ίδια τα έργα σπάνια είναι μεγάλα, είναι τόσο σύντομα όσο μια μοναδική πράξη ενός δυτικού έργου· όμως ένα δράμα Νο απαιτεί περίπου μια ώρα να εκτελεσθεί εξαιτίας του τελικού χορού και του εξεζητημένου τρόπου απαγγελίας. Υπάρχει ένας χορός και μια μουσική συνοδεία που αποτελείται άπο ένα φλάουτο και διάφορα είδη κρουστών, που χρησιμεύουν στο να ενισχύουν τις στιγμές της έντασης.
Τα πέντε έργα της συλλογής γράφτηκαν ανάμεσα στο 1850 και το 955. Ανεβάστηκαν με σύγχρονο τρόπο στη σκηνή του Τόκιο. 

Το Χάνγιο είναι σχεδόν το μοναδικό δράμα Νο που έχει ευτυχισμένο τέλος. Η Χανάκο, το τρελό κορίτσι, θεραπεύεται από την τρέλα της, με την εμφάνιση ενός άντρα που την είχε κάποτε εγκαταλείψει.  
Το Σοτόμπα Κομάτσι έχει ως θέμα του την άκαρδη ομορφιά της Κομάτσι που αρνείται να ενδώσει σε έναν εραστή αν δεν έρθει να την επισκεφτεί για εκατό νύχτες. 
Στο Μεταξωτό Τύμπανο ένα φάντασμα επιστρέφει για να βασανίσει μια σκληρή πριγκίπισσα χτυπώντας ασταμάτητα το τύμπανο, αλλά η ανικανότητα της γυναίκας να αγαπήσει την καθιστά κουφή στα χτυπήματα του τύμπανου και το φάντασμα οδηγείται για δεύτερη φορά στην απελπισία.
Στο Καντάν ένας κακομαθημένος νέος κοιμάται πάνω σε ένα μαγικό μαξιλάρι βλέποντας ένα θαυμάσιο όνειρο με τα πλούτη και τη δύναμη ενός δικτάτορα, ώσπου ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο. 
Η Κυρία Αόι είναι μια νοσοκόμα σε ένα σύγχρονο ξενοδοχείο και μιλά για τα σεξουαλικά απωθημένα. 

ΠΡΟΣΩΠΑ
Χάνγιο
Χανάκο, ένα τρελό κορίτσι
Γιτσούκο Χόντα, μια γεροντοκόρη
Γιόσο, ένας νεαρός άντρας

Σοτόμπα Κομάτσι
Γριά
Ποιητής
Άντρες Α, Β & Γ
Γυναίκες Α,Β & Γ
Αστυφύλακας
Χορευτές, Εραστές
Αλήτες, Σερβιτόροι

Το μεταξωτό τύμπανο
Ιγουακίτσι, ένας γέρος θυρωρός
Καγιόκο, μια υπάλληλος περίπου είκοσι χρονών
Σοννοζούκε Φουτζίμα, ένας καθηγητής γιαπωνέζικου χορού
Τογιάμα, ένας νέος άντρας
Κανέκο, μέλος του Υπουργείου εξωτερικών
Μαντάμ, ιδιοκτήτρια οίκου μόδας
Υπάλληλος καταστήματος, μια κοπέλα
Χανάκο Τσοκιούκα

Καντάν
Ζίρο
Κίκου
Τα πρόσωπα στο όνειρο: Η Ομορφιά, Χορεύτριες, Κύριοι, Ιδιαίτερος Γραμματέας, Διάσημοι παθολόγοι, γιατροί, Γυναίκα υπάλληλος  

Η κυρία Αόι
Γιασούκο Ροκούγιο
Χικάρου Ουακαμπαγιάσι
Αόι
Νοσοκόμα