Στο έργο του Κασόνα Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια, που εναρμονίζεται τόσο επιτυχημένα η πραγματικότητα με τη φαντασία ή η αλήθεια με το ψέμα, το βάρος δεν πέφτει όλο στους χαρακτήρες όσο στη βαθύτερη έννοια που θέλει να δώσει ο συγγραφέας, σ’ ένα μήνυμα αισιοδοξίας για την αγάπη και την καλοσύνη.

Το «ζωτικό ψεύδος» αποτελεί τη βάση του έργου –του παιχνιδιού– που ο συγγραφέας επιχειρεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ο συγγραφέας αναζητά την έξαρση σ’ έναν κόσμο αυταπάτης, που θα γιατρέψει την απογοήτευση και τη δυστυχία μιας ανελέητης πραγματικότητας. Ο Μαυρίκιος, ο πρωταγωνιστής, εκφράζει τη σκέψη του δραματουργού με πολύ συγκεκριμένο τρόπο όταν λέει «Για τις αρρώστιες του κορμιού πολλοί ασχολούνται. Αλλά ποιος σκέφτηκε αυτούς που πεθαίνουν χωρίς μιαν ωραία ανάμνηση; Αυτούς που δεν είδαν να πραγματοποιείται ούτε ένα όνειρο;».