“Το θεατρικό έργο “Η εξόντωση των πουλιών!…”, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η εξόντωση της ίδιας της ζωής. Ο διασυρμός και η εξαθλίωσή της, η ερημιά και το πένθος της, το άλγος και η ταπείνωσή της. Αρχίζει με έναν Γ’ παγκόσμιο πόλεμο και τελειώνει με έναν άλλο Ι’ (δέκατο υποθετικά), καταδεικνύοντας τον ένοχο αυτής της απροσμέτρητης τραγωδίας του ανθρώπινου γένους πάνω σ’ αυτόνα τον πλανήτη. Ο άνθρωπος σ’ όλο το μεγαλείο της παραφροσύνης του. Θύτης και θύμα μαζί, δέσμιος και δεσμοφύλακας ταυτοχρόνως, εξολοθρευτής του καλού και του κακού εναλλάξ, χαλκεύει με μοναδικό τρόπο (αδυσώπητα θα έλεγα) τα ίδια τα δεσμά του και αυτοπαγιδεύεται σ’ ένα φαύλο κύκλο εξόντωσης και ακατάσχετης αιμορραγίας προς το θάνατο, παρασύροντας (δυστυχώς) μαζί του τα πάντα! Η σκέψη και ο χρόνος δεν μπόρεσαν ακόμα να εξανθρωπίσουν τα άγρια ένστικτά του, αλλά ούτε και να τα τσακίσουν. Η δομή του πανούργου μυαλού του επικράτησε όλων προς το παρόν. Έτσι στη ζωή του πέρσεψαν οι κατάρες, τα βάσανα και οι επικλήσεις για μια ζωή φτηνή και άχαρη! Δικαίωση και παρηγοριά βρίσκει μόνο στο μετά θάνατο ταξίδι, κι αυτό επειδή έτσι μας βολεύει να το φανταζόμαστε… η δύναμη της ελπίδας!”