Εισαγωγή: “Στα ψηλά στρώματα”:
(Πολεμική μουσική. O Χίτλερ, ο Γκαίρινγκ, ο Γκαΐμπελς κι’ ο Χίμλερ γύρω από μιαν υδρόγειο. Όλοι είναι υπερφυσικά μεγάλοι εκτός απ’ τον Γκαΐμπελς που ναι υπερφυσικά μικρός)
ΧΙΤΛΕΡ :
Μια κι’ υπόταξα την δικιά μας πια, σύντροφοι, χώρα
Με φωτιά και σίδερο, τώρα μπορώ Να καταχτήσω ολόκληρο τον κόσμο τί θαρρώ πώς
Είναι ζήτημα μόνον τάνκς, κανονιών, στούκας και τέλειων νεύρων.
(Βάζει το χέρι του πάνω στην υδρόγειο. Πάνω της απλώνεται ένας ματωμένος λεκές. O Γκαίρινγκ, ο Γκαΐμπελς κι’ ο Χίμλερ κραυγάζουν “χάΐλ”).
Μα για να μην το ξεχάσω στη φούρια μαθές: Πες εσύ αρχηγέ της ασφαλείας και SS
Έχω μαζί μου τον απλό λαό; Και πέρα απ’ τον εδώ
Άλλους λαούς κει στην Αυστρία, στην Τσεχία (Όποιο και να ναι τ’ όνομά τους δεν έχει καμιά σημασία).
Είναι μαζί μου ή – μ’ αγαπά;
Δίπλα μου θα ναι σ’ ώρα ανάγκης, ή – με το πρώτο μ’ απαρατά;
Χτιστάδες και πολεμιστές, του λόγου
Άντρες, την πολιτεία
Οι κρατούντες, τί νιώθουν;
ΧΙΜΛΕΡ: Λατρεία.
ΧΙΤΛΕΡ: Έχουνε πίστη κι’ αφοσίωση; Προέχει Να δίνουν πρόθυμα το έχει
Για τόν πόλεμο μου, γι’ αυτόν τούς το γυρεύω.