Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ζαν Kοκτώ ασχολείται με την Αρχαία Ελλάδα. Το 1927 γράφει τον Ορφέα και το 1928 ακολουθεί ο Οιδίποδας Τύραννος. Το 1934 επανέρχεται στην τραγική Ελλάδα, αναπλάθει την ιστορία του Οιδίποδα και γράφει για τον Λουί Ζουβέ την Καταχθόνια μηχανή. Το 1938 την Αντιγόνη∙ και τον Βάκχο το 1952. Η Καταχθόνια μηχανή τοποθετεί τον θεατή απέναντι από την αιμομιξία του Οιδίποδα. Την αιμομιξία την παίρνει από τον αρχαίο μύθο. Αλλά μαζί με την αιμομιξία υπάρχει ακόμη «μια παγίδα που βάζει σε κίνηση μια από τις πιο τέλειες μηχανές, φτιαγμένη από τους καταχθόνιους θεούς για τη μαθηματική εκμηδένιση ενός θνητού».