Επειδή ο τίτλος των λογοτεχνικών έργων είναι πάντοτε ενδεικτικός των προβλημάτων του συγγραφέα, σπεύδουμε να κατατοπίσουμε τον αναγνώστη ότι εδώ δεν θα συναντήσει μία χρονολογική αφήγηση των αναμνήσεων του Μαλρώ, αλλά ένα τόσο πανοραματικό και περίτεχνα φωτοσκιασμένο πίνακα της τελευταίας πεντηκονταετίας ώστε η παγκόσμια κριτική ομόφωνα εχαρακτήρισε, τον μεν συγγραφέα ως το πιο φωτεινό πνεύμα της Ευρώπης, τα δε Antimemories ως το έργο των έργων του – το Είναι του.
Ο συγγραφέας άρχισε να το γράφει μόλις παραιτήθηκε από την πολιτική ζωή της χώρας του αλλά όχι και της παγκόσμιας πολιτικής ζωής. Κατά τη μελέτη ο αναγνώστης συναρπάζεται τόσο από τις ενδόμυχες ερωτήσεις  προς το αίνιγμα του πεπρωμένου όσο και από τις απαντήσεις που τις κυνηγά και τις βασανίζει ο ίδιος μέσα στα κοσμοϊστορικά γεγονότα της εποχής του.