Βρισκόμαστε στο τέλος του χειμώνα. Ή στην αρχή της άνοιξης. Εκείνη κι εκείνη κάθονται σε δυο καρέκλες μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο έχει ένα παράθυρο επίσης. Καμιά φορά εκείνη μιλάει σ’ εκείνη κι εκείνη μιλάει σ’ εκείνη κι εκείνη εκείνη δεν απαντάει. Αυτό δεν είναι περίεργο. Ή μπορεί και ν’ απαντήσει. Ούτε αυτό είναι περίεργο. Βεβαίως το αν εκείνη ή εκείνη περιμένει απάντηση δεν ενδιαφέρει καθόλου. Λοιπόν, εκείνη αρχίζει να μιλάει.