Ο Ευριπίδης παραβαίνει όλους σχεδόν τους αριστοτελικούς κανόνες για την τραγωδία. Η Εκάβη, η Άλκηστις, ο Ηρακλής έχουν απλή συνειρμική σύνδεση· οι Φοίνισσες, οι Τρωάδες, η Ανδρομάχη, ο Ορέστης, οι Ικέτιδες, οι Ηρακλείδαι, η Ελένη έχουν δυο ή περισσότερα όχι εντελώς συναρτημένα θέματα. Η Άλκηστις, ο Ίων, η Ιφιγένεια εν Ταύροις, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα λήγουν ευχάριστα. Η Άλκηστις, η Ελένη, ο Ιών κ.α. έχουν κωμικά στοιχεία. Με όλες αυτές τις εξαιρέσεις, ο Ευριπίδης ήταν για τον Αριστοτέλη τον ίδιο ο τραγικότατος των ποιητών, γιατί ήξερε τον τρόπο να φύγει από το καθιερωμένο, χωρίς να φύγει και από την περιοχή της τέχνης.