Ο Ευριπίδης καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. […] Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεοτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.

Ικέτιδες:
Οι Ικέτιδες του Ευριπίδη βασίζονται σε ένα αληθινό γεγονός, όταν το 424 π.Χ., δύο χρόνια πριν τη συγγραφή του έργου, οι Θηβαίοι νίκησαν του Αθηναίους στη μάχη του Δηλίου και για πολλές μέρες δεν επέτρεπαν στους Αθηναίους να θάψουν τους νεκρούς τους.
Οι μητέρες των επτά Αργείων που έπεσαν στη Θήβα παρακαλούν τον Θησέα να μεσολαβήσει για την ταφή των νεκρών που έχει απαγορεύσει ο Κρέων. Ο Θησέας κηρύσσει πόλεμο στον Κρέοντα και φέρνει τις σορούς στην Ελευσίνα, όπου τις καίει. Πρόκειται για ένα έργο με πολιτικές προεκτάσεις και αναφορές σε γεγονότα της εποχής (μάχη του Δήλιου). Δεν πρέπει να συγχέεται με τις Ικέτιδες του Αισχύλου, που έχουν διαφορετικό θέμα.
Το έργο περιλαμβάνει το αρχαίο πρωτότυπο κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, εισαγωγή και σχόλια.