Επτά μικρά μονόπρακτα, επτά μιμίαμβοι του Ηρώνδα ή Ηρώδα ή Ηρώδη, γραμμένοι στα μέσα μάλλουν του 3ου π.Χ. αιώνα, με θέματα σημερινά, με δομή σημερινή, με θεατρικότητα σημερινή.
Η τσατσά, Τα Υποδήματα, Οι θρήσκες, Ο δάσκαλος, Η ζηλιάρα, Ο Νταβατζής κι Οι φιλενάδες βρίσκονται στο μεταίχμιο που οδήγησε στους καθαρούς μίμους· στο κείμενο πολλά υπονοούνται και φαινομενικά λίγα λέγονται -αλλά χωρίς να κρύβεται τίποτα, σε μια μίμησιν βίου όπου τα τε συγκεχωρημένα και ασυγχώρητα παρέχονται.
Επτά μονόπρακτα σαν καρικατούρες της στιγμής, με γράψιμο λαϊκό και διαλόγους απλούς, με τα μικροπροβλήματα της τότε αστικής ζωής. Που περνάνε όμως μέσα απ’ το χρόνο για να ταιριάξουν καταπληκτικά με τα σύγχρονα μικροπροβλήματα, αποκαλυπτικά για την ομοιότητα της ζωής και της καθημερινότητας.
Ο Ηρώνδας, για τον οποίο ξέρουμε ελάχιστα, δικαιώνει στα μάτια μας τη φήμη του στ’ αρχαία χρόνια και το χαρακτηρισμό του ως ισάξιου του Καλλίμαχου απ’ τον Πλίνιο το Νεώτερο.