Menu
Το Καλειδοσκόπιο. Θεατρικά αφηγήματα της Χλόης Βερίτη περιέχει κείμενα τα οποία ερεύνησε, επέλεξε και αναδημιούργησε ώστε να ξαναδιαβαστούν ή να παρουσιαστούν επί σκηνής.
***
Είμαι ο Ολούντε. Ζω, πεθαίνω και ξαναζώ μέσα από το έργο του Γουόλε Σογίνκα, του συγγραφέα μου με τίτλο Ο Θάνατος και ο Ιππέας του Βασιλιά. Ο συγγραφέας μου λέει πως ναι, αλήθεια, αυτό ήταν πραγματικό γεγονός και είχε συμβεί στη Νιγηρία το 1946. Λέει πως από κει εμπνεύστηκε για να γράψει το έργο τούτο.
«Ο βασιλιάς των Γιορούμπα πέθανε χθες. Γνωρίζεις το έθιμο. Σε περιμένουμε.
Οκτώβριος 1946»
Απόμεινα να κοιτάω αποσβολωμένος το χαρτί. Ναι, το γνώριζα πολύ καλά το προγονικό μας έθιμο. Ήταν κομμάτι της γενετικής και της πολιτισμικής μου ταυτότητας. Βούρκωσα γιατί ο πατέρας μου υπηρετούσε τον βασιλιά ως ο πιστός του ιππέας, χρόνια τώρα. Τσαλάκωσα νευρικά στη χούφτα μου το τηλεγράφημα και προχώρησα προς το παράθυρο. Ο καιρός στο Λονδίνο ήταν μουντός και τα γκρίζα σύννεφα είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Έπρεπε να παραστώ. Έκλεισα τον μεγάλο τόμο της Παθολογίας κι άρχισα να ετοιμάζομαι για το ταξίδι στον τόπο μου, τη Νιγηρία.
Οι ώρες του ταξιδιού μού φάνηκαν ατέλειωτες. Το βλέμμα μου συναντούσε τη σκέψη μου σε όλη τη διαδρομή. Θυμήθηκα πως ο πατέρας μου, ο Ελεσίν, δεν ήθελε να φύγω για σπουδές. Ήθελε να μείνω στον τόπο μας, να γίνω η συνέχειά του εκεί. Άραγε αν έμενα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι; Σκεφτόμουν πόσο μεγάλη ήταν η απόσταση από τη Βρετανία στη Νιγηρία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πόσο δυσνόητα αλήθεια θεωρούσαν τα δικά μας προγονικά έθιμα οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες! Από την άλλη, ποιος μπορεί να κατανοήσει μια ιερή αυτοκτονία; Ποιος μπορεί να καταλάβει ότι μετά τοn θάνατο του βασιλιά μας θα πρέπει να τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο και ο ιππέας του, το άλογό του και το σκυλί του; Ίσως μόνο οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές να καταλάβαιναν σε κάποιο βαθμό το ιερό τούτο καθήκον. Για τη φυλή Γιορούμπα είναι ζήτημα τιμής. Είναι όνειδος να μην ακολουθήσει ο ιππέας τον βασιλιά στοn θάνατό του. Μαζί στη ζωή, μαζί και σε έναν ένδοξο και ηθικό θάνατο. Η πολύχρωμη μασκαράδα ενγκούνγκουν με τους χορούς και τα τραγούδια μας πρέπει να γίνει. Η ιεροτελεστία πρέπει να πραγματοποιηθεί ακριβώς στην ώρα της. Δεν επιτρέπονται καθυστερήσεις. Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για τους Γιορούμπα. Η ζωή του ιππέα του βασιλιά, αποκτά νόημα μόνον μέσα από τον θάνατο. Θα πρέπει να πάρει τη ζωή του μόνος του για να τιμήσει την παράδοσή μας. Θα πρέπει όλοι να θαφτούν μαζί. Αλλιώς τα κακά πνεύματα θα κατοικήσουν στις ψυχές τού λαού μας και θα τους παρασύρουν στην άβυσσο του κάτω κόσμου.
