Ένας γέρος Αθηναίος χωριάτης με το εκφραστικό όνομα Στρεψιάδης -αυτός που του αρέσουν οι στρεψοδικίες- έχει αναγκαστεί ν’ αφήσει κι αυτός το χτήμα του και να κλειστεί μέσα στην Αθήνα (βρισκόμαστε στην εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, όταν οι Σπαρτιάτες έκαναν κάθε τόσο επιδρομές στην Αττική). Έχει παντρευτεί από παλιά μια αριστοκράτισσα, κι έτσι ο γιος τους, ο Φειδιππίδης, αναθρεμμένος σαν αριστοκράτης κι αυτός, έφτασε να καταχρεώσει τον πατέρα του με τις ιπποδρομίες και τ’ άλλα του έξοδα. Ο Στρεψιάδης βρίσκεται τώρα στενεμένος από του δανειστές του και γι’ αυτό παίρνει την απόφαση να στείλει το γιο του στο Φροντιστήριο του Σωκράτη. Εκεί διδάσκουν, λέει, μέσα σ’ άλλα και την τέχνη να νικάς στα δικαστήρια, όσο άδικο και να έχεις. 
Πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου για την παράσταση “Νεφέλες” (1994) σε δίγλωσση έκδοση.

An aged Athnenian peasant with the telling name of Strepsiades -‘he who is fond of legal quibbles’- has been forced to leave his land and shut himself up in Athens (the action takes place during the Peloponnesian war, when the Spartans raided Attica every so often). He has been married for many years to an aristocratic lady and his son, Pheidippides, raised as an aristocrat, has a taste for horseflesh and other expensive pastimes which has burdened Strepsiades with debt. His creditors are closing in on him – which is why Strepsiades has decided to send his son to Socrates’ Think-shop. The Greek word for this, ‘frontistirion’, was a coining of Aristophanes for Clouds, and would have sounded as funny to the ancient Greeks as ‘Think-shop’ does to us. There, among other things, the students are taught how to win cases in the law-courts, whether they are right or wrong.
Bilingual programme of the National Theatre’s performance of “Clouds” (1994).