«”Το έβδομο ρούχο” είναι ένα βιβλίο που αγαπώ ιδιαιτέρως και παιδεύτηκα πολύ για να το γράψω. Οι σημειώσεις που αφορούσαν ιστορικά στοιχεία και συμβάντα ήταν 10 φορές περισσότερες απ’ τις σελίδες του βιβλίου. Χρειάστηκε να μελετήσω πολύ την ιστορία, προκειμένου να επιλέξω τη ” σωστή ” μάχη, αυτή που θα εξυπηρετούσε την πλοκή. Το έθιμο των νεκρικών φλάμπουρων δεν είναι υπαρκτό, το επινόησα. Ξεχώρισα 7 στιγμές από σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας κι 7 φορεσιές ως σύμβολα. Το χαμένο έβδομο ρούχο του Γιάννη είναι ένα απλό ματωμένο πουκάμισο. Συμβολικά αναφέρεται ως “ο πρώτος νεκρός” και βεβαίως υπονοώ τον Παναγιώτη Ελή, που δολοφονήθηκε στον Ιππόδρομο της Αθήνας στις 21 Απριλίου 1967. Αυτό που κυρίως με ενδιέφερε ήταν να περάσει η Μικρή Ιστορία, η παράλληλη της Μεγάλης, μέσα από την οπτική των γυναικών που υπήρξαν και παραμένουν βουβά πρόσωπα, ελάχιστα ιστορημένα».