Η κωμωδία στην ελληνική θεατρογραφία δεν άφησε απ’ έξω ούτε την πολιτική σάτιρα. Το έργο “…Είσαι ό,τι δηλώσεις!” ανήκει κι αυτό στα θεατρικά έργα που διακωμωδούν και καυτηριάζουν, με τα βέλη της σάτιρας, το τέρας του παλαιοκομματισμού και στιγματίζει τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη από την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Τα κόμματα, μικρά ή μεγάλα, ήταν κατά βάθος αρχηγικά, χωρίς αρχές, ιδεολογία και προγράμματα. Ήταν τα κόμματα των κομματαρχών, και η βασική φροντίδα του κάθε κομματάρχη ήταν πρώτιστα το προσωπικό συμφέρον. Πάντα η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα ανέβαζε το θερμόμετρο με έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, χωρίς να λείπουν στην ανάμειξη και τα προσωπικά πάθη. Τα πολιτικά κόμματα, με θορυβώδεις συγκεντρώσεις και έντονα εμπρηστικά συνθήματα καλλιεργούσαν το φανατισμό των οπαδών τους, με συνέπεια να σημειώνονται έντονα επεισόδια και αιματηρές συμπλοκές μεταξύ των οπαδών, με δεκάδες νεκρούς και βαριά τραυματισμένους. Οι άνθρωποι που δημιουργούσαν όλες αυτές τις καταστάσεις δεν ήταν φυσικά οι απλοί άνθρωποι του λαού, αλλά οι κομματικοί παράγοντες που τα συμφέροντά τους συνδέονταν στενά με τα πολιτικά πρόσωπα και τα κόμματα που εκπροσωπούσαν. Τα αρχηγικά αυτά κόμματα μάλιστα, είχαν σαν ταμπέλα και την ταυτότητα των προστατών τους, οι οποίοι πίστευαν πως πρωταρχικό τους «καθήκον» ήταν η απροκάλυπτη παρέμβαση όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στις εκλογικές διαδικασίες.