Είναι γνωστό πως ο Στρίντμπεργκ έγραψε το έργο Ο χορός του θανάτου τον Οκτώβρη του 1900. Τον ίδιο μήνα και χρόνο έγραψε και το έργο του το Πάσχα. Διαβάζοντάς τα κανείς ανακαλύπτει πως τα δυο έργα χωρίζει πραγματικό χάος. Το Πάσχα είναι γεμάτο από φως. Διαπνέεται από τα ιδεώδη της χριστιανικής πίστης. Στο σπίτι της κυρίας Χέιστ υπάρχει μια θέρμη που «εκπορεύεται» από την κατανόηση, τη συμφιλίωση – με μία λέξη από την αγάπη. Από την άλλη Ο χορός του θανάτου είναι έργο σκοτεινό, σκυθρωπό, άγριο, θανατερό. Οι τοίχοι αποπνέουν δηλητήριο. Εδώ το σπίτι είναι παγωμένο από μίσος. Η ικανότητα του συγγραφέα να μεταπηδά από τη μια ψυχική διάθεση στην εντελώς αντίθετή της είναι καταπληκτική. Και είναι σωστό αυτό που έχει λεχθεί  πως μόνο όταν διαβάσει κανείς τα δύο αυτά έργα μαζί, θα κατανοήσει τον σουηδό δραματουργό, ως άνθρωπο και ως συγγραφέα.

Αν και σε πολλά σημεία μπερδεμένο και αντιφατικό, το έργο αυτό αφήνει μια καταπληκτική, σχεδόν ανεξήγητη εντύπωση πολύ μεγάλης τέχνης. κριτική στους TIMES