Ενώ προσφέρω εις τους ομογενείς μου την μετάφρασην αξιολόγου δράματος του μεγάλου Σαίξπηρ, μου συμφέρει να παρακινήσω τον αναγνώστη να εμβαθύνει στην ουσία του, ίσως μαγεμένος από τα κάλλη της ιδέας, όπου το ζωογονεί, μου γνωρίσει χάρη ότι τον έκαμα μέτοχο του πολύτιμου θησαυρού, και μου συγχωρέσει τα πολλά ελαττώματα της μεταφράσεως, έως να κάμει άλλος καλλίτερη.

Θαυμάζεται εις την Τρικυμίαν η τεχνική οικονομία του δράματος, μολονότι, καθώς ορθά παρατηρήθηκε, λείπει η πλοκή. Το πραγματικό περιεχόμενο της Τρικυμίας –εντελώς ασύνδετο με οποιαδήποτε εφήμερα κριτήρια που έχουνε την ιστορία τους στη μηχανικήν εξέλιξη των ημερών μας ή σ’ όποια ανάλογα άλλα– έχει την ιδιαίτατη δημιουργική του ακτινοβολία, που πηγάζει από την πλήρη ωρίμανση μιας απ’ τις ύψιστες μεγαλοφυΐες που γνώρισεν ο κόσμος, και για τούτο φέρνει θάμπος στους πνευματικά και ηθικά ανώριμους καιρούς μας. Είναι το προϊόν του φυσιολογικότερου, του πιο ανεπηρέαστου από αφηρημένα νοήματα και, για το λόγο αυτό, του πιο ολοκληρωμένου, του εντελώς οργανικού detachement του πνεύματος του ανθρώπου απ’ όλα τα κατώτερα στοιχεία που το βαρύνανε στη Δύση· που χωρίς να το αποτραβήξει από τη «δράση», το τοποθετεί απεναντίας, γεμάτο δράση, στην αντάξια σφαίρα της ανώτατα, ηθικά αξιοποιημένης και ισορροπημένης έκφρασής της (όπως το detachement ετούτο δεν εκφράσθηκε έτσι στην Ανατολή ποτέ με τέτοια ζωντανή πληρότητα), και για το λόγο αυτό αποτελεί αμετάσειστο κριτήριο παγκόσμιο όλων των καιρών, αλλά κ’ ιδιαίτερα και πιο σημαντικά την ώρ’ αυτή, της ίδιας εποχής μας

[Ιάκωβος Πολυλάς, στο Πολυλάς: Άπαντα λογοτεχνικά και κριτικά]