Οι δύο εικόνες του έργου συνθέτουν ένα ενιαίο θέαμα και αποτελούν μεταξύ τους, όχι μόνο ένα θεατρικό έργο, αλλά την ίδια όψη ενός νομίσματος. Κορώνα ή γράμματα, δύο όψεις της ίδιας κατάστασης που αποκρύπτονται και αποκαλύπτονται ταυτοχρόνως. Πρόκειται για μια μητέρα, την κόρη της κι ένα αυγό. Η Αλίκη είναι ξαπλωμένη. Διαβάζει ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του – αγέννητος ακόμα – με μετριοφροσύνη το τιτλοφόρησε “Σχεδίασμα της γενικής θεωρίας του σύμπαντος”. Μπαίνει η μητέρα της Αλίκης, γυναίκα ακόμα νέα και ωραία. Έρχεται να πει καληνύχτα στην κόρη της. Βγαίνει. Η Αλίκη, διαβάζοντας, την περιμένει για πολύ. Όταν η μητέρα επιστρέφει, αισθάνεται ένοχη και ρίχνει προφανώς το λάθος στην κόρη της. Η Αλίκη κοιμάται και στο όνειρο της βλέπει να εμφανίζεται το πραγματικό – για κείνην – πρόσωπο της μητέρας της και μετρά καθ όλη τη διάρκεια του, πόσο φρικτή είναι η κατάσταση της. Ότι είναι δηλαδή μια παραπεταμένη, ότι ήρθε στον κόσμο όχι για τη ζωή αλλά για το θάνατο. Το πρωί πριν πάει στο σχολείο σκοτώνει τη μητέρα της – Πρώτη εικόνα. Η Αλίκη ένοχη με τη σειρά της, πηγαίνοντας για το σχολείο καθυστερεί στους κήπους του Λουξεμβούργου. Η ίδια κατάσταση παρουσιάζεται ξανά μπροστά της. Στη θέση των ανθρώπινων ομοιωμάτων, των μουσών ή των σειρήνων μιας άλλης εποχής, τοποθετείται ένα αυγό μεγάλων διαστάσεων.