Η αριθμητική παραδοσιακά διδάσκεται ως μάθημα το οποίο πρέπει να μεταβιβαστεί από τη μια γενιά στην άλλη. Ωστόσο, σύμφωνα με τη θεωρία του Πιαζέ για τον αριθμό, τα μικρά παιδιά δε μαθαίνουν την αριθμητική αλλά κυριολεκτικά την επανεφευρίσκουν – την οικοδομούν μόνα τους – χωρίς άμεση διδασκαλία. Στο βιβλίο αυτό η Κονστάνς Καζούκο Καμίι αποδεικνύει ότι στο τέλος της πρώτης δημοτικού τα παιδιά που τα έχουμε ενθαρρύνει να χρησιμοποιούν την αριθμητική σε καθημερινές καταστάσεις μέσα στην τάξη και στα παιχνίδια τους αντιλαμβάνονται τους αριθμούς καλύτερα από ό,τι τα παιδιά που έχουν διδαχτεί με φύλλα εργασίας, ασκήσεις και αριθμοκάρτες. Σε συνεργασία με τη Τζόρτζια ντε Κλαρκ, μια δασκάλα της πρώτης δημοτικού, η Κ. Καμίι μετέφερε τη θεωρία του Πιαζέ για τη λογικό – μαθηματική γνώση σε συγκεκριμένο πρόγραμμα παιχνιδιών και δραστηριοτήτων, που θα γοητεύσει τόσο τους δασκάλους όσο και τους μαθητές.