Μέχρι σήμερα θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι τα παιδιά με εμπόδια στη ζωή και τη μάθηση, για να στηριχθούν καλύτερα, πρέπει να φοιτήσουν σε ειδικά σχολεία ή ιδρύματα. Έτσι, κατά κανόνα, τα παιδιά αυτά αναπτύσσονται απομονωμένα – ξεκομμένα από τον κοινωνικό ιστό. Χαρακτηριστική εικόνα της πραγματικότητας είναι, επίσης, το γεγονός ότι τα παιδιά χωρίς εμπόδια δεν αποκτούν σχετικές εμπειρίες και δεν γνωρίζουν, εξαιτίας έλλειψης συγχρωτισμού, ποιοι είναι, πώς ζουν, ποιες δυσκολίες έχουν εκείνοι οι “άλλοι” και ποιες προσπάθειες καταβάλλουν καθημερινά για να επιβιώσουν και να κρατηθούν στη ζωή. Αισθήματα “αποξένωσης”, τάσεις “ρατσισμού”, ανασφάλειας συμπεριφοράς, προβλήματα επικοινωνίας. . . είναι μερικές από τις συνέπειες της κατάστασης αυτής που εμείς οι ενήλικες γνωρίζουμε καθημερινά. Βασισμένο στις σύγχρονες αντιλήψεις και τα επιστημονικά δεδομένα, το βιβλία αυτό επιχειρεί μια νέα προσέγγιση των προβλημάτων αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών με εμπόδια. Περιγράφει τη φοίτηση στο κοινό σχολείο όλων των παιδιών, τη συνεκπαίδευση και τη σχολική ενσωμάτωση στη θεωρία και στην πράξη. Για έναν πιο αποτελεσματικό προσανατολισμό και αισιόδοξες προοπτικές στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της μεγάλη αυτής μερίδας των συνανθρώπων μας.