«Η εποχή μας έχει αναλωθεί μέσα σε ένα ευρύτερο πλέγμα οικονομικών σχέσεων, που προσδιορίζουν τη ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων σε βαθμό, δυστυχώς, σχεδόν μη αναστρέψιμο. Η αρχαία ελληνική καλοκαγαθία ως  πρακτική ζωής απουσιάζει και η κλασική συμμετρία είναι άγνωστη στις μέρες μας και δε βρίσκεται και κανένας σύγχρονος Διογένης, όχι για να ψάχνει με το φανάρι του για «ανθρώπους», γιατί δε θα τους βρει, αλλά για να τους φωτίζει το δρόμο προς τη λύτρωση. Η κατάσταση αυτή επιβάλλει αναπόφευκτα το αίτημα για αναβίωση των κλασικών σπουδών και η απαίτηση για εμφάνιση νέων Εράσμων προβάλλει επίμονα στη παγκόσμια κοινωνία και δείχνει το δρόμο για άμεση επιστροφή στις αρχές και τις αξίες που δημιούργησε ο κλασικός πολιτισμός. Και ο δρόμος αυτός στη χώρα μας περνάει υποχρεωτικά μέσα από τις σύγχρονες συμπληγάδες της παιδείας, που έχουν μετατρέψει, με τις συνεχείς αλλαγές και την επιφανειακή αντιμετώπιση του προβλήματος, σε κουρασμένους εργάτες τους μαθητές μας, με αποτέλεσμα η γνώση να μένει στην επιφάνεια και να υπάρχουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν αποφοίτους σχολείων Δ.Ε. να λένε ότι ο Όμηρος είναι ζαχαροπλάστης και ο Πλάτωνας ο φούρναρης της γειτονιάς. Οποιαδήποτε όμως επιστροφή στις αρχαίες αξίες για να είναι δημιουργική πρέπει να γίνει μέσα από τις κλασικές γλώσσες, και μόνο μέσα από μια ουσιαστική και «ζωντανή» διδασκαλία τους.»

Αικ. Ιωαννίδου

«Τοιαῡτα τὰ ἡμέτερα ἐστί, οὐχ’ οἷα βούλεται, ἀλλ’ οἷα δύναταί τις». Πλάτων «Utilius homini nihil est quam recte loqui», Cicero