Η κατανόηση της διαφοράς και της διαφορετικότητας και η αντισταθμιστική υποστήριξη των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών αναγκών κάθε μαθητή ανεξάρτητα από φύλο και φυλή, σωματική ή νοητική ικανότητα, ζητήματα συνεχούς προβληματισμού σε κάθε πραγματική δημοκρατία, αποτελούν αντικείμενο πρώτης προτεραιότητας της ελληνικής εκπαιδευτικής κοινότητας. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα του 21ου αιώνα, στις αρχές της νέας χιλιετίας, διαθέτει την επιστημονική γνώση που θα του επιτρέψει να αντιμετωπίσει, για μία ακόμη φορά, την πρόκληση των αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο; Το βιβλίο αυτό, μια εργασία στηριγμένη σε ερευνητική προσπάθεια εφτά χρόνων και υπερδεκαπενταετή θητεία της συγγραφέως στην πρώτη γραμμή της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης προσπαθεί, κοντά στις παλιές προσεγγίσεις, να στοιχίσει νέες εναλλακτικές προτάσεις λύσεων. Συμπληρωματικά στην ισότιμη συνεκπαίδευση (inclusion) των μαθητών με και χωρίς δυσκολίες μάθησης, η οποία αποτελεί πλέον παγκοσμίως αποδεκτή ορθή πρακτική, η συγγραφέας υποδεικνύει ως λύση την αντισταθμιστική υποστήριξη τους από μια νέα ειδικότητα – το Συντονιστή Παιδαγωγό Ενσωμάτωσης (Σ.Π.Ε.). Επιπρόσθετα, το βιβλίο αυτό προτείνει, για τον εμπλουτισμό του αναλυτικού προγράμματος, ένα ευέλικτο και εξειδικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το πρόγραμμα ΔΙΩΝΗ, το οποίο ερευνητικά έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να λειτουργεί με ιδιαίτερη αποδοτικότητα, χωρίς παράλληλα να απαιτεί ιδιαίτερα υψηλές οικονομικές δαπάνες. Μετά από την ψήφιση του νέου νόμου 2817/2000, οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες νομιμοποιούνται να φοιτούν στην κοινή σχολική τάξη, με την παράλληλη υποστήριξη από εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής. Με τη δραστική μείωση της ετικετοποίησης των παιδιών αυτών, που εξασφαλίζει η “κρυφή” υποστηρικτική παρέμβαση του προγράμματος ΔΙΩΝΗ, η εκπαιδευτική κοινότητα μπορεί να αναλάβει τη ρητή δέσμευση κατάργησης των διακρίσεων στο υπαρκτό ελληνικό σχολείο.