Η Χυμεία όντας “τυπική επιστήμη από τη φύση της”, δημιουργεί σημαντικά προβλήματα κατανόησης σε μεγάλο μέρος του μαθητικού πληθυσμού. Η αναμφισβήτητη αυτή διαπίστωση, αν συνδυαστεί και με τον τρόπο διδασκαλίας που ακολουθείται στα περισσότερα ελληνικά σχολεία, λόγω έλλειψης της κατάλληλης εργαστηριακής υποδομής, ο οποίος την καθιστά “Χαρτοχυμεία”, έχει ως αποτέλεσμα οι μαθητές να τρέφουν αισθήματα προς αυτήν αντίστοιχα με του “διαβόλου” προς το “λιβάνι”. Οι έμμετροι στίχοι με χυμικό περιεχόμενο και οι θεατρικοί διάλογοι που παρουσιάζονται σ’ αυτό το βιβλίο, αποτελούν μία άλλη διδακτική προσέγγιση του μαθήματος της Χυμείας και επιδιώκουν να ανατρέψουν το αρνητικό για τη Χυμεία κλίμα. Η διδακτική αυτή πρόταση κινείται προς την κατεύθυνση ικανοποίησης των συναισθηματικών στόχων του μαθήματος και ως εκ τούτου τείνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μαθητών προς την εκπαιδευτική διαδικασία, με ό,τι θετικό συνεπάγεται το τελευταίο για τη μάθηση.