Παρά το ψύχος και την αλλοτρίωση της σύγχρονης κοινωνίας, μια νέα γυναίκα, η Μαρία, επιμένει να πιστεύει πως η μέγιστη δυνατή ευτυχία μπορεί να αντληθεί από τις ανθρώπινες σχέσεις και μόνο. Παραμένοντας ο εαυτός της, μοιραία αποβάλλεται από έναν κόσμο, όπου θύματα είναι όσοι δεν έχουν γίνει ακόμα θύτες. Την ίδια ώρα, έχοντας πλήρη επίγνωση της αλήθειας αυτής, το alter ego της, η Μάγδα, αποφασίζει εντούτοις να αγωνιστεί στο πλευρό των καταπιεζόμενων στην Κεντρική Αμερική.

Η κυριαρχία της βίας και της σκληρότητας – που όμως εκτός από τον εαυτό τους αναπαράγουν και μια βαθύτατη ανάγκη για στοργή -, ο μεγάλος έρωτας, το άγγιγμα της ευτυχίας, οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις, η πορεία προς την αμετάκλητη μοναξιά κι ανάμεσα τους να προβάλλει κάθε τόσο το αίτημα για ηθική – αν επιτρέπεται να μιλούμε πια για κάτι τέτοιο – κι ακόμη περισσότερο η νοσταλγία της αγάπης, η επιθυμία και ο φόβος της, που αμφίστομα επιβεβαιώνουν την παρουσία της αγάπης μέσα από την απουσία της…