«Πρωτομαγιά 1937. Σήμερα η φασιστική Ελλάδα γιορτάζει επίσημα την Πρωτομαγιά σαν ημέρα εργασίας. Τι ειρωνεία και τι ξετσιπωσιά! Η εργατική τάξη, που τα καλύτερά της στελέχη σαπίζουν στις φυλακές και τα ξερονήσια, και που ακόμα αχνίζει το αίμα των εργατών της Θεσσαλονίκης, που χύθηκε στους δρόμους από τις δολοφονικές σφαίρες της φασιστικής Ελλάδας, καλείται από τους δολοφόνους της να συνεορτάσει μαζί τους».

Ο Κώστας Γαβριηλίδης, μία από τις κορυφαίες μορφές του αγροτο-εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και της Εθνικής Αντίστασης, καταθέτει το προσωπικό του «Ημερολόγιο της Ανάφης στη Δικτατορία του Μεταξά».
Πρόεδρος της κοινότητας Κοκκινιάς Κιλκίς, Πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κιλκίς, Δήμαρχος Κιλκίς, βουλευτής και Γενικός Γραμματέας του Αγροτικού Κόμματος, συνιδρυτής του ΕΑΜ, υπουργός Γεωργίας στην «Κυβέρνηση του Βουνού», γραμματέας και βουλευτής της ΕΔΑ, ο Κώστας Γαβριηλίδης έδωσε το παρών σε όλους τους αγώνες και τις δοκιμασίες του λαϊκού κινήματος. Για τη δράση του αυτή γνώρισε το εκδικητικό πρόσωπο της εξουσίας: εξόριστος στην Ανάφη στη μεταξική δικτατορία, κρατούμενος στις φυλακές Κέρκυρας και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Τρικάλων και Λάρισας στη γερμανική Κατοχή, εξόριστος από το 1947 στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αη-Στράτη, όπου άφησε την τελευταία του πνοή το Σεπτέμβρη του 1952.
Εκατό χρόνια μετά τη γέννηση του Κώστα Γαβριηλίδη και σαράντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, τα παιδιά του έδωσαν στη δημοσιότητα το προσωπικό του ημερολόγιο από την εξορία στην Ανάφη στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά. Πρόκειται για ένα ζωντανό ιστορικό ντοκουμέντο που περιγράφει την πορεία προς την 4η Αυγούστου, το κυνήγι των «αντιφρονούντων», τη ζωή και τη δράση των εξόριστων και των παράνομων λαϊκών αγωνιστών.