Τα δύο παρακάτω κομμάτια γράφτηκαν στην ώρα τους, ένα και δύο χρόνια πριν: 
φτιάχτηκαν από την πλευρά των δολοφονημένων της 16-11-1980. 
Πρόκειται για την αρχή ενός κειμένου που δεν τελειώνει ποτέ,
και τα λόγια ενός τραγουδιού σε μουσική της μιας και
μόνης μέρας (16-11-80).
Δημοσιεύονται σαν δύο δώρα
–δίχως απαίτηση και λόγο, α-σήματα, γυμνά και δίχως περιτύλιξη–
φυλαγμένα γι’ αυτούς που θέλουν να μηχανεύονται 
τη χρήση και χρησιμότητα της γραφής ή ακόμα και
τη διατύπωση του ανείπωτου. Τίποτα άλλο.
[Μπάμπης Βλάχος]