Το βιβλίο Μνήμη Ιωάννου Ν. Θεοδωρακόπουλου (1900- 1981), Παναγιώτη Κ. Κανελλόπουλου (1902- 1986), Κωσταντίνου Δ. Τσάτσου (1899- 1987), Ευάγγελου Π. Παπανούτσου (1900- 1982), Βασιλείου Ν. Τατάκη (1897- 1986), έχει ένα ακόμη πολύ βασικό κίνητρο, να συντηρήσει στη συνείδηση των νεώτερων Ελλήνων, δηλαδή στις γενιές των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα και εξής, που δεν τους γνώρισαν άμεσα, την πνευματική παρουσία ανδρών κορυφαίων της μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής Ελλάδας. Ωφέλησαν την επιστήμη, την ακαδημαϊκή παιδεία, τα γράμματα, την τέχνη, την κοινωνική και την πολιτική ζωή της χώρας τους όσο πολύ λίγοι ακόμη στον αιώνα τους. Και στο συγγραφικό έργο τους οφείλουμε πολλοί πολλά και σημαντικά με διαχρονική μάλιστα αξία. Και το πλούσιο και σπουδαιότατο αυτό έργο πρέπει να παραμείνει πηγή γνώσης και έμπνευσης και για τους νεώτερους, να είναι ες αεί γνωστό και προσιτό, να αποκτήσει μάλιστα μόνιμη θέση στην παιδεία μας, για την αυτογνωσία μας και για την πνευματική μα καλλιέργεια. Και όλοι τους οι αείμνηστοι άνδρες έχουν πολλά ακόμη να μας διδάξουν και  με τον υπογραμμό του βίου τους, όπως ευτυχώς – πέρα από τις μαρτυρίες των οικείων, των φίλων, των συνεργατών, των μαθητών τους- αποτυπώνεται διακριτικά αλλά ουσιαστικά στις πολύτιμες αυτοβιογραφικές σελίδες, που μας κληροδότησαν.