Η παρούσα εργασία αποτελεί προσπάθεια προσδιορισμού της ενότητας η οποία υπάρχει μεταξύ οντολογίας και μυστικής, στη φιλοσοφία του Gabriel Marcel. Είναι γνωστό ότι ο Gabriel Marcel ανήκει στους φιλοσόφους της ύπαρξης των οποίων βασική προκατάληψη, παράλληλα με τον τονισμό της υπαρξιακής φοράς, υπήρξε ο νέος ορισμός του είναι. Η πρωτοτυπία όμως της φιλοσοφίας του μυστηρίου, της φιλοσοφίας δηλαδή του Gabriel Marcel, βρίσκεται στην προσωπική ανακάλυψη του υπαρξιακού, το οποίο εκφράζεται σαν άρρηκτη ενότητα οντολογικής μαρτυρίας και μυστικής αλήθειας, κατά τρόπο ώστε η φιλοσοφία να είναι ουσιαστική παιδεία ζωής. Δεν υπάρχει επομένως πρόβλημα υποτίμησης του βασικού οργάνου της φιλοσοφικής μεθόδου, αλλά αληθινού προσδιορισμού της λειτουργίας του σε συνεργασία με τις άρρητες απαρχές του, οι οποίες εκφράζονται και ερμηνεύονται λογικά για να προσφέρουν στην γνώση πνευματικό χαρακτήρα. Έτσι η φιλοσοφία του μυστηρίου, ξεκινώντας από καθαρά φιλοσοφικές βάσεις, συναντά το χριστιανικό μυστήριο και τελειώνεται οντολογικά. Γι αυτό κι αποτελεί έξοχη μαρτυρία έκφρασης της κοινωνίας και της προσωπικής δημιουργίας και ερμηνεύει πως βαθιές εμπνεύσεις της ζωής εκφράζουν συχνά ό,τι η χριστιανική αλήθεια μας αποκαλύπτει. Είναι επομένως ιδιαίτερα επίκαιρο το μήνυμα της φιλοσοφίας του μυστηρίου, γιατί καλεί σε μια επανεξέταση της ενότητας της ζωής, για επανεύρεση των απλών αληθειών οι οποίες, σαν υπάρχουσες, μας καλούν στο είναι.