O συγγραφέας που αναλαμβάνει να σχολιάσει βιβλία άλλων συγγραφέων είναι ευάλωτος στην ψυχαναγκαστική ανάγνωση -κανένας δεν βαριέται ευκολότερα ένα βιβλίο από έναν συγγραφέα- και στην προκατειλημμένη αποτίμηση. Δίχως την ανακουφιστική ακηδία του επαγγελματία κριτικού, ο συγγραφέας μπαίνει συχνά στον πειρασμό ν’ αναδείξει ως υπέρτατο κριτήριο το προσωπικό του γούστο. Ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν υποτιμά αυτούς τους κινδύνους. Γνωρίζει όμως επίσης ότι ο συγγραφέας, κάποιος που προέρχεται από την κουζίνα της γραφής, είναι ίσως και ο πλέον ενδεδειγμένος για να εντοπίσει τις δυσκολίες κάθε εγχειρήματος και να μεταφέρει αυτούσια στον αναγνώστη την απόλαυση ή τη δυσφορία που αισθάνθηκε ο ίδιος. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνει τις βιβλιοκρισίες που δημοσίευσε κατά την τετραετία 2000-2003. Ανάμεσα στη σφύρα και στον άκμονα, άλλοτε με το ραβδί και άλλοτε με το καρότο, ο συγγραφέας προσπαθεί ν’ ασκήσει λελογισμένη βία -τον οξύμωρο και μακρινό απόηχο από την ανόθευτη βία που μονάχα ένας αληθινός κριτικός μπορεί ν’ ασκήσει.