(. . .) Από τα πρώτα του έργα, γραμμένο κατ' αρχάς για το ραδιόφωνο και διασκευασμένο από τον ίδιο για το θέατρο, "Ο Πρίγκιπας Χάλεβιν" (1934) πραγματεύεται την από καταβολής κόσμου σύγκρουση ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, παράγοντας ένα αποτέλεσμα λυρικό, συμπαγές, απέριττο, μινιμαλιστικό. Αφορμή για να αναπτυχθεί δραματουργικά αυτό το φιλοσοφικό ζήτημα αποτελεί ο ομώνυμος φλαμανδικός μύθος. Στις χιονισμένες πεδιάδες της Φλάνδρας, ο φονιάς των παρθένων Χάλεβιν και η Πουρμελάνδη, η κόρη του δούκα της Οστρελάνδης, η μόνη παρθένα που έχει απομείνει στη χώρα, θα συναντηθούν για να επαληθεύσουν τον μοιραίο και αναπότρεπτο χαρακτήρα του έρωτα. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)