Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε από τους προβληματισμούς μιας φαινομενικά πρακτικής δραστηριότητας, που γίνεται σε ένα εργαστήρι κατασκευής πιστών αντιγράφων παραδοσιακών φορεσιών στον Ωρωπό. Αρχικό κεφάλαιο αυτής της πρακτικής δραστηριότητας του εργαστηρίου, που είναι οικογενειακή επιχείρηση, ήταν οι γνώσεις της κυρίας Ρούλας Χατζηγεωργίου, πρώην υπεύθυνης της ιματιοθήκης του θεάτρου “Ελληνικοί χοροί Δορά Στράτου” επί σειρά ετών, πριν αυτή η δραστηριότητα γίνει και υπόθεση των μελών της οικογένειάς της ένα εκ των οποίων είναι και ο υπογράφων. Αν και το ζητούμενο σ’ αυτή την δουλειά φαίνεται να είναι η τέχνη της ραπτικής, που εδώ βέβαια έχει τη δικιά της τεχνοτροπία, ωστόσο για το συνειδητό κατασκευαστή της παραδοσιακής φορεσιάς, αυτό είναι η προϋπόθεση για να ολοκληρώσει το έργο του. Είναι υποχρεωμένος να αποχτήσει μια εσωτερική σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του και να ψηλαφίσει σχολαστικά αυτό που πρόκειται να αντιγράψει με επισκέψεις σε μουσεία, με ενημέρωση από τη σχετική βιβλιογραφία, ακόμα και με συζητήσεις με παλαιότερης γενιάς ανθρώπους στον τόπο καταγωγής της φορεσιάς. Ξεφυλλίζοντας ωστόσο κανείς την βιβλιογραφία της παραδοσιακής φορεσιάς ανοίγεται μοιραία μπροστά του ένα ευρύτατο πεδίο ανάγνωσης, όπου το οδοιπορικό της διασταυρώνεται ή εμπεριέχει στοιχεία του βιογραφικού άλλων φορεσιών. Ο περήφανος χιτώνας λόγου χάρη μετονομάστηκε ελαφρά αλλαγμένος σε “δαλματική τουνίκα” στην περίοδο της ύστερης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και κατέληξε, παραλλαγμένος, σε εσωτερικό κομμάτι πολλών γυναικείων παραδοσιακών φορεσιών μετά από πολλούς αιώνες. Αυτές οι υπόγειες διασυνδέσεις αισθητικών αντιλήψεων διαφορετικών εποχών, που εξάπτουν την περιέργεια του αναγνώστη, κάνουν μονόδρομο την μετάβαση από την μελέτη της παραδοσιακής φορεσιάς, που έχει συγκεκριμένο ιστορικό ορίζοντα, στη μετάβαση της μελέτης γενικά της φορεσιάς, που έχει τον ίδιο ιστορικό ορίζοντα με την ανθρώπινη ιστορία. Έτσι υποχρεώθηκα και εγώ να ξεκινήσω από την πρωτόγονη εποχή της ενδυμασίας και του ανθρώπου τονίζοντας κάποια στοιχεία που τα θεώρησα σημαντικά, όπως το συμπέρασμα ότι ο πρώτος μεγάλος καταμερισμός της εργασίας θα πρέπει να συνδέεται με τον πρώτο στοιχειώδη διαχωρισμό της ανδρικής από τη γυναικεία φορεσιά. […]