Ο Ευριπίδης καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. […] Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεοτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.

Ιφιγένεια η εν Ταύροις:
Αν και διδάχτηκε πριν από το έργο του Ευριπίδη Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, το 414-413 π.Χ., η τραγωδία αυτή του Ευριπίδη διηγείται τα γεγονότα που έπονται της θυσίας της Ιφιγένειας στην Αυλίδα.
Η τραγωδία ξεκινά με την Ιφιγένεια, ιέρεια στο ναό της Αρτέμιδος στην Ταυρίδα, η οποία διηγείται ένα όνειρο που είδε τη νύχτα, με τον αδερφό της, Ορέστη, να πεθαίνει. Πρόκειται για μια από τις πιο λυρικές σκηνές που έγραψε ποτέ ο Ευριπίδης. Εν τω μεταξύ, ο Ορέστης και ο Πυλάδης αναζητούν στη Σκυθία το ξόανο της Αρτέμιδας, για να το μεταφέρουν στην Αθήνα. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στον ναό της θεάς για να θυσιαστούν. Η Ιφιγένεια, ιέρεια του ναού, αναγνωρίζει τον αδελφό της. Παίρνουν το ξόανο και όλοι μαζί φεύγουν κρυφά για την Ελλάδα. Ο βασιλιάς της Σκυθίας τούς καταδιώκει, αλλά τους σώζει η θέα Αθηνά.
Το έργο περιλαμβάνει το αρχαίο πρωτότυπο κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, εισαγωγή και σχόλια.