Τον καιρό που γραφόταν η τραγωδία των «Φοινισσών», ο πελοποννησιακός πόλεμος είχε ήδη διάρκεια τουλάχιστον είκοσι ετών, και οι επιπτώσεις του στην Αθήνα ήταν αισθητές όχι μόνο στον στρατιωτικό και οικονομικό τομέα αλλά και στην λειτουργία του πολιτεύματος. Μετά την καταστροφική εκστρατεία στη Σικελία (415-413), και ενώ οι Λακεδαιμόνιοι επανέλαβαν τις επιδρομές τους με ορμητήριο το οχυρό της Δεκέλειας, επακολούθησε και στο εσωτερικό της Αθήνας μια περίοδος εξαιρετικά ακανθώδης… Διατρέχοντας κανείς το κείμενο των «Φοινισσών» δεν μπορεί να το αποσυνδέσει από την πραγματικότητα που αντιμετώπιζε η Αθήνα της περιόδου εκείνης ούτε από την έντονη στο έργο ατμόσφαιρα της πολεμικής απειλής, που προκαλεί την αγωνία και τις κινητοποιήσεις για την άμυνα και την σωτηρία της πόλης, ούτε από την πολιτική παρακμή που σηματοδοτεί η θανάσιμη σύγκρουση των δύο γιων του Οιδίποδα στην πολιορκημένη Θήβα για την διεκδίκηση της εξουσίας.