Φεντώ Ζωρζ (Feydeau Georges)

Γάλλος δραματικός συγγραφέας, γιος του μυθιστοριογράφου Ερνέστ Φεντώ, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1862, στον αριθμό 19 της οδού Κλυσί, στο Παρίσι. Από πολύ μικρός βρέθηκε μέσα στον κόσμο των γραμμάτων. Με την παρότρυνση του Εζέν Λαμπίς, διάσημου συγγραφέα έργων του βωντβίλ, έγραφε μονολόγους που τους ερμήνευε ο ίδιος. Στα είκοσι πέντε του χρόνια, το 1887, γνώρισε την πρώτη μεγάλη του επιτυχία με τον Ράφτη κυριών. Τα επόμενα χρόνια έγραψε αρκετά έργα, που όμως δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε το κοινό ούτε τους κριτικούς. Τελικά, το 1892, το Μοnsieur chasse γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν το Champignol malgré lui και Le système Ribadier, που άνοιξαν τον δρόμο σε μια σειρά από κλασικά έργα του βωντβίλ: Un fil à la patte και L’ Hôtel Libre-Échange το 1894, Η κυρία του Μαξίμ το 1899, ο θρίαμβος της οποίας επέτρεψε στον Φεντώ να ασχοληθεί δυο χρόνια με τη ζωγραφική – τρεις περίφημους πίνακες της εποχής αυτής χαρίζει αργότερα στη γυναίκα τού γιου του, Ζακ· Η Δούκισσα των Φολί Μπερζέρ το 1902, Ψύλλοι στ’ αφτιά το 1907 και Το Νου σου στην Αμέλια το 1908. Ο Φεντώ κρατάει τις αποστάσεις του από το βωντβίλ για να συνθέσει συζυγικές φάρσες, όπου το κωμικό είναι ανελέητο και σπαραξικάρδιο. Ο Ζωρζ Φεντώ ανανεώνει το είδος του βωντβίλ με μια πιο βαθιά σπουδή των χαρακτήρων, καυτηριάζει κυρίως τη μετριότητα της αστικής τάξης την οποία γελοιοποιεί. Ας αναφέρουμε τα: La mère de madame το 1908, Οn purge bébé το 1910 και Main ne te promène donc pas toute nue, το 1911. Το κωμικό, στα έργα του Φεντώ, δεν αποκλείει και κάποια αλήθεια. Μέσα σ’ αυτήν την αλήθεια, η αστική τάξη του τέλους του 19ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, αναγνωρίζει τις φαντασιώσεις της και τους ανικανοποίητους πόθους της. Και το ότι η τιμή σχεδόν πάντα σώζεται, είναι φανερό πως οφείλεται στη θεατρική σύμβαση. Το καλοκαίρι του 1919, ο Φεντώ παθαίνει τις πρώτες ψυχολογικές κρίσεις που οφείλονται στη σύφιλη από την οποία είχε προσβληθεί κάποια χρόνια νωρίτερα. Παρόλη τη φροντίδα του δόκτορα Sicard, διάσημου νευρολόγου της εποχής, τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου οι γιοι του Ζακ και Μισέλ τον ενέκλεισαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου πέθανε το 1921, στα 58 του χρόνια.