Κατά την μελέτην της καταπονήσεως των υλικών και κατασκευών είς την Μηχανικήν γίνεται η παραδοχή του συνεχούς μέσου. Κατά την παραδοχήν ταύτην ο υπό του σώματος κατεχόμενος χώρος πληρούνται κατά τρόπον συνεχή υπό του υλικού του σώματος. Η τοιαύτη παραδοχή, ορωμένη από της σκοπιάς από την οποίαν ερευνά η μηχανική τα σώματα, ουδόλως έρχεται εις αντίφασιν με την πραγματικήν δομήν της ύλης, διότι αι αποστάσεις και αι δυνάμεις μεταξύ των στοιχείων της ύλης αι συντελούσαι εις την ενότητα αυτής δεν παρεμβαίνουν συνήθως εις την διαμόρφωνιν των πεδίων των τάσεων και παραμορφώσεων των δημιουργουμένων εις οιονδήποτε σημείων του καταπονουμένου σώματος, αι μεν πρώται λόγω της σμικρότητός των εν συγκρίσει πρός τας γενικάς διαστάσεις του σώματος, αι δε δεύτεραι λόγω της αλληλεπιδράσεώς των και της εξ αυτής προκυπτούσης αλλελοεξουδετερώσεως των (εις τα ισότροπα κυρίως υλικά).