Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται ένα θεατρικό έργο σε πέντε πράξεις, μια “τραγικωμωδία ηθών και εθίμων” κι ένα σύντομο διήγημα, ιδέα ίσως για ένα φιλμ νουάρ γυρισμένο στους δρόμους της Ταγγέρης.
Η μυθολογία του πηγάζει κατευθείαν από τις “Χίλιες και μία νύχτες”, το έργο του Ζαν Ζενέ, “Το τσάι στη Σαχάρα” του Πωλ Μπόουλς και το “Γυμνό ψωμί” του Μωχάμεντ Σουκρί. Η αναζήτηση του χαμένου παράδεισου μιας παιδικής αθωότητας, τα χαμάμ, το λιμάνι, η έρημος, τα ανθρώπινα συναισθήματα και οι δύσκολες σχέσεις των αντρών όταν παλεύουν να αποδεχθούν και να βιώσουν τον ερωτισμό που γεννιέται μεταξύ τους. Η ενοχή και το απαγορευμένο, ο έρωτας με την απαίτηση της μοναξιάς και της πνευματικότητας που απεχθάνεται τη σύγκριση με την πορνογραφία. Και η υποκρισία και ο ρασιοναλισμός του δυτικού ανθρώπου που όλα τα βιώνει και όλα τα υπομονεύει με την απαίτησή του να καταλάβει. Να καταλάβει τι; Η μαγεία της ζωής δεν αναλύεται. Ο έρωτας, ο θάνατος, οι άλλες διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, της ύπαρξης και της ανυπαρξίας. Το χάος και η ανάγκη της αρμονίας. Ο Θεός και ο διάβολος.