Ο γάλλος συγγραφέας Ζαν Κοκτώ παρατηρεί τη ζωή μιας αστικής οικογένειας αποτελούμενης από δύο αδερφές, τον σύζυγο της μιας και τον γιο της. Απασχολεί τον Κοκτώ το θέμα των αδερφικών και συζυγικών σχέσεων, αλλά κυρίως, στους Τρομερούς γονείς, η σχέση γονέων και παιδιών με τη μορφή του ιδιαίτερου −νοσηρού− δεσμού μεταξύ της μητέρας και του γιου της. Όταν λοιπόν ο γιος τολμάει να ερωτευτεί μια νέα κοπέλα, η στερημένη θεία που είναι ερωτευμένη με τον γαμπρό της, που αγαπάει και μισεί ταυτόχρονα την αδερφή της, και η θυμωμένη μητέρα που βλέπει τον γιο της να απογαλακτίζεται, λειτουργούν καταλυτικά ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες.

Δοκίμασα να γράψω ένα δράμα που να είναι κωμωδία, στην οποία μάλιστα ο άξονας της πλοκής θα ήταν βοντβίλ, ενώ η αλληλουχία των σκηνών και ο μηχανισμός των προσώπων θα ήταν δραματικά. [Ζαν Κοκτώ]