Στο κτήμα του Ισλάγεφ ζουν ο ίδιος με τη γυναίκα του, Ναταλία Πετρόβνα, και τον γιο τους, η ψυχοκόρη της Ναταλίας, η δεκαεφτάχρονη Βέρα, και η μητέρα του Ισλάγεφ με τη συνοδό της. Ο συγγραφέας Ρακίτιν, που περνάει τον χρόνο του στο κτήμα, είναι ερωτευμένος με τη Ναταλία διασκεδάζοντας έτσι την πληκτική και γεμάτη συμβατικότητες ζωή της, ώς την άφιξη του νεαρού δασκάλου, του Μπελάγεφ. Τον δάσκαλο ερωτεύεται τόσο η Ναταλία όσο και η μικρή Βέρα. Ωστόσο, τίποτα ιδιαίτερα δραματικό δεν πρόκειται να συμβεί. Οι δυο ηρωίδες, αφού αισθανθούν λίγο τον παράφορο έρωτα, θα επιστρέψουν τελικά στον γεμάτο ανία και νωχελικότητα κόσμο τους.

Γιατί, αναρωτιέται κάποιος κριτικός, χαρακτηρίζουν το έργο Ένας μήνας στην εξοχή κωμωδία; Είναι το πολύ πολύ μια γκρίζα κωμωδία, αρκετά «συνοφρυωμένη», μιας και τα αχνορόδινα συννεφάκια ξαφνικά χάνονται από τον ουρανό και όλα προμηνούν θύελλα. Ένα βαρύ συννέφιασμα προκαλεί πάντοτε ένα σφίξιμο στην καρδιά, κι όταν ο κίνδυνος περάσει ή αποσοβηθεί, ένα καταστάλαγμα θλίψης, μια ανομολόγητη πίκρα, ένας κόμπος στον λαιμό, μένει να βασανίζει αυτούς που κινδύνεψαν.