ΡΑΦΑΕΛΕ, από μέσα: Τράβα μπροστά!… Μπράβο, έτσι: εσύ τραβάς μπροστά κι εγώ σου φέγγω από πίσω. Έτσι κάναμε όταν φέραμε και τ’ άλλα πράγματα. Εγώ πρέπει να στέκω πάντα πίσω… Αυτό βαλ’ το καλά στο κεφάλι σου… (Μπαίνει ένας αχθοφόρος κουβαλώντας δύο καρέκλες, μια βαλίτσα, και πολλά ανδρικά καπέλα, το ένα μέσα στ’ άλλο, που μόλις κατορθώνει να τα ισορροπήσει στο κεφάλι του. Ο Ραφαέλε που τον ακολουθεί του φωνάζει.) Περίμενε, στάσου! Δεν ήρθε ακόμα το φως, τα πράγματα είναι όλα μεσ’ στη μέση και κινδυνεύουμε να σπάσουμε τα μούτρα μας. Μια στιγμή ν’ ανοίξω τα σκούρα του μπαλκονιού… (Προχωρεί αβέβαιος και γυρισμένος προς το ένα μπαλκόνι. Έπειτα από μερικά βήματα σταματάει ξαφνικά και στρίβει κατά τον αχθοφόρο.) Εσύ όμως μην κουνηθείς!… (Ο τόνος της φωνής του είναι αλλαγμένος και αλλόκοτος.) Εσύ προχωρούσες… Μα τι συμβαίνει, φοβάσαι; Έμπα, προχώρει… (Ο αχθοφόρος προχωρεί λίγα βήματα.) Μπράβο. Και μην κουνηθείς! (Επιτέλους πλησίασε στο μπαλκόνι δεξιά και ανοίγει την πόρτα. Η σκηνή φωτίζεται a giorno.) Δόξα σοι ο Θεός, φως! (Ανοίγει και την πόρτα του άλλου μπαλκονιού.) Τώρα είμαστε καλύτερα. (Ο αχθοφόρος αφήνει τα πράγματα σε μια γωνιά της σκηνής και κάνει να φύγει. Σχεδόν θυμωμένος και φράζοντας το δρόμο του.) – Ώστε αλήθεια θέλεις να φύγεις;

ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ: Πάω να φέρω και τ’ άλλα πράγματα.

ΡΑΦΑΕΛΕ: Κι εγώ μένω μόνος. Ωραία ε; Βιάζεσαι; Σε λίγο έρχεται ο σύντροφός σου. Μόλις έρθει αυτός, φεύγεις εσύ.

ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ: Και το ντουλάπι; Πώς μπορώ να κουβαλήσω το ντουλάπι μόνος μου; Αυτό πάει δυο καντάρια!