Μετά τις αμέτρητες περιηγήσεις και έρευνές μου, γύρω από την ιστορία και την πορεία του ελληνικού θεάτρου, τολμώ να πω ότι αισθάνομαι περήφανος, που κατάφερα να καταγράψω τους συγγραφείς της περιόδου αυτής, σε ένα μεγάλο ποσοστό. Ξεφυλλίζοντας την ιστορία, με πολύχρονο και πολύμοχθο διάβασμα, τα διάφορα περιοδικά, κείμενα θεατρανθρώπων, προγράμματα από τα αρχεία του Θεατρικού Μουσείου, τυπωμένα κείμενα παλαιά από το Κέντρο Μελέτης Νεοελληνικού Θεάτρου, αναγνώσματα διάφορα και σχετικά, έκανα μια καταχώρηση με αλφαβητική σειρά των συγγραφέων. Οι συγγραφείς αυτοί ανέρχονται, από τα συγκεντρωτικά στοιχεία της έρευνας, σε έναν αριθμό που σου κόβει την ανάσα, για έναν αιώνα που υποτίθεται ότι ο πολιτισμός ενός μικρού και συνεχώς συγκρουόμενου κράτους, με πολέμους, ανακατατάξεις κοινωνικές και πληθυσμιακές, με σκληρό αγώνα για επιβίωση και συγκρότηση, με αφάνταστες δυσκολίες, δεν θα μπορούσε να αντέξει, να συντηρήσει και να αναδείξει. Κι όμως, με όλα αυτά, κατόρθωσε να αναδείξει έναν μεγάλο αριθμό κι αν υπολογίσουμε και μερικούς ακόμη, που δεν μπόρεσαν να συμμαχήσουν με τη δημοσιότητα ή δεν έγιναν γνωστά τα έργα τους που υπεβλήθησαν σε διάφορους διαγωνισμούς, υπολογίζεται ότι οι συγγραφείς της περιόδου αυτής υπερβαίνουν τους 300.