Πάνω και πέρα από την Τραγωδία ως είδος του Δραματικού Θεάτρου, υπάρχει μια έννοια υποβλητική όσο κι’ ακαθόριστη: το τραγικό πνεύμα. Τι λέμε τραγικό πνεύμα; Βιάζομαι να δηλώσω, ότι σκοπός μου δεν είναι να το προσδιορίσω στη γενικότερη εκδοχή του, που ξεπερνάει τη θεατρική περιοχή και βρίσκει κάποτε εφαρμογή σε φυσικά πρόσωπα, πνευματικές μορφές καθώς ο Πασκάλ, ο Κίρκεγκωρ, ο Νίτσε ή ο Ντοστογιέφσκυ. Εμείς εδώ θα σταθούμε στον καθαρά σκηνικό χώρο, γιατί σ’ αυτόν είναι που το τραγικό πνεύμα αποκτά μιαν επικύρωση τόσο έντονη ώστε, αντί να εξειδικεύεται και να στενεύει, απεναντίας διευρύνεται θαυμαστά. Την καταχρηστική μεταχείριση της έννοιας “τραγικό” θα τη συναντήσουμε στη σφαίρα της ζωής, όχι της σκηνής.