Η μονογραφία αυτή στοχεύει στη θεωρητική τεκμηρίωση της ιδέας ότι η συμβατική θεώρηση του χώρου σε προσδιορισμένα γεωγραφικά σχήματα και η σχεδιαστική προσπάθεια που συνήθως συμβαδίζει μαζί της δεν μπορεί να συλλάβει τις πολύπλοκες χωρικές, κοινωνικό – οικονομικές και πολιτισμικές δομές και αδυνατεί να διαμορφώσει κατάλληλο ιδεολογικό, θεωρητικό υπόβαθρο παρεμβάσεων σ’ αυτές. Ανατρέχει στις κυρίαρχες επιστημολογικές θέσεις, που έχουν μέχρι σήμερα προσδιορίσει το πρόβλημα, διαπιστώνοντας τις αντιφάσεις, αλλά και τις προοπτικές που αυτές κληροδοτούν, και στοιχειοθετεί τους άξονες μιας άλλης οπτικής. Το κείμενο ασχολείται με ένα θέμα θεωρητικό, μακροχρόνιας σημασίας, όμως καθημερινό θέμα που τίθεται τόσο από τη σκοπιά ερωτημάτων ιδεολογικού χαρακτήρα, όσο και από την ανάγκη να διαμορφωθεί μια άλλη σχεδιαστική πρακτική. Εκφράζει την αναγκαιότητα να διασφαλισθούν ιδεολογικές θεωρητικές θέσεις σε διαλεκτική ευέλικτη σχέση με την πραγματικότητα, σχέση που οδηγεί σε ένα άλλο πλαίσιο θεώρησης και παρέμβασης στο χώρο.