Η ζωγραφική του Βουρλούμη δεν ήταν περιηγητική μιας εποχής. Κάθε άλλο ούτε φωτογραφίζει ούτε ηθογραφεί. Τον απασχόλησε μονάχα αυτό το οποίο αποσπασματικά και αυθόρμητα τον συγκίνησε. Η ανεκδοτολογική του αναφορά, δηλαδή τα σχόλια με ιδιαίτερο χιούμορ, η οξεία παρατήρηση επί πραγματολογικού, τα οποία έκανε συχνά [. . .] αναφέρονται στην αλλαγή και τη σύγχυση καθώς και την απουσία ενδιαφέροντος στο σημερινό συνήθως κακοκτισμένο τοπίο. Προσηλώνεται στη ζωγραφική του παρατηρητή. Ο Βουρλούμης κρατάει αυτό που άμεσα παρατηρεί και δεν προσθέτει, δεν σκηνοθετεί, δεν αποκαθιστά, δεν διορθώνει – εξ ου και η αναφορά σε «σημειώσεις». Προσπαθεί να μάθει από τη φύση πως με το φως και τη σκιά και το χρώμα εκφράζονται τα πράγματα στο αισθητικό τους περιεχόμενο. Εκείνο που τον συγκίνησε είναι μια αναφορά στο ρεαλιστικό, με σκοπό όμως όχι την πραγματογνωσία αλλά το αισθητικό, τα στοιχεία που το καθιστούν ωραίο γι’ αυτόν.

Η έκδοση περιλαμβάνει μικρό δείγμα των μπλοκ «σημειώσεων» του Βουρλούμη και τα περισσότερα σχέδια είναι με νερομπογιά.