Αντικείμενο του ανά χείρας βοηθήματος είναι τα φωνογραφήματα, δηλαδή οι δίσκοι, επαφής ή ακτίνας, και οι κασέτες, που περιέχουν έργα ελληνικής κλασικής μουσικής της περιόδου από το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνα, και μάλιστα όλα τα φωνογραφήματα οπουδήποτε και αν έχουν εκδοθεί· δεν πρόκειται επομένως περί επιλογής, αλλά εξαντλητικής, τουλάχιστον εν δυνάμει, καταγραφής.
Κατά τη σύνταξη των λημμάτων και την προηγηθείσα έρευνα, ελληνική θεωρήθηκε η μουσική που δημιούργησαν Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής συνθέτες, ενώ κλασική την αποσκοπούσα, κατά τρόπο έλλογο, στις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Ο όρος  κλασική προτιμήθηκε των όρων σοβαρή και έντεχνη, γιατί το σοβαρό και το έντεχνο δεν χαρακτηρίζουν μόνο ό,τι κοινώς ονομάζεται κλασική μουσική, ενώ απεναντίας το κλασικό, τετελεσμένο ή ελπιζόμενο, είναι εκείνο που το χαρακτηρίζει. Κλασική μουσική θεωρήθηκαν και τα εναρμονισμένα, κατά τα ανωτέρω, δημοτικά τραγούδια και βυζαντινά μέλη.