Η έκθεση το “Παιδί στη Νεοελληνική Τέχνη”, που ετοίμασαν με τόση γνώση και αγάπη οι συνάδελφοι Αφροδίτη Κουρία και Ειρήνη Ορατή, μας προτείνει ένα συναρπαστικό ταξίδι όχι μόνο στον κόσμο του παιδιού αλλά και στα άδυτα της ελληνικής εστίας και της ελληνικής κοινωνίας. Θέμα ιδιαίτερα αγαπητό σε μια παραδοσιακή κοινωνία, το παιδί παρακολουθεί όλες τις φάσεις της ελληνικής ιστορίας της τέχνης: από την ιστορική ζωγραφική των πρώτων χρόνων μετά την Ανεξαρτησία ως τις πιο σύγχρονες τάσεις. Το θέμα του παιδιού μας παρέχει έτσι ένα ευχάριστο άλλοθι για να αναπλεύσουμε την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης ως τις πηγές της και να παρακολουθήσουμε τις μεταμορφώσεις της ελληνικής κοινωνίας μέσα απ’ αυτή την αδιάψευστη μαρτυρία.
Η ιστορική ζωγραφική θέλει το παιδί συμπαραστάτη και μάρτυρα στον Αγώνα, ενώ οι πρώτες ηθογραφίες αναπολούν σκηνές από την αγροτική ζωή στο ύπαιθρο ή στην φτωχική γωνιά του χωριάτικου σπιτιού. Οι πρώτες ρεαλιστικές εικόνες μιας αστικής ηθογραφίας μεταθέτουν το σκηνικό στην πόλη, στους δρόμους της ή στο αστικό σαλόνι. Τα αγροτόπαιδα μεταμορφώνονται σε μικρούς γραφικούς ξυπόλυτους αλήτες της πόλης, που τρώνε φρούτα ή καπνίζουν. Την ίδια στιγμή η προσωπογραφία μας αποκαλύπτει την πλαστή εικόνα του νεαρού αστού όπως τον θέλουν οι μεγάλοι. Ντυμένο με το τυποποιημένο ναυτικό κοστούμι, με πρώιμη επιτηδευμένη σοβαρότητα και ειλικρινή μελαγχολία.
