Τη σχολική χρονιά 1961-62 ο Στρατής, συνηθισμένος να περνά τις τάξεις ως διετής, παρακολουθούσε τα μαθήματα της Τετάρτης τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου για δεύτερη χρονιά. Με συμπληρωμένα τα δεκαοκτώ, ζύγιζε εκατόν είκοσι κιλά, έφθανε στο ένα και ενενήντα, ήταν πανέξυπνος και κυρίως διέθετε ασυναγώνιστο χιούμορ. Αρχηγός του “Αστέρα”, της ομάδας του Μουράγιου, οργάνωνε επιχειρήσεις μέσα κι έξω από το σχολείο, που εκτελούσε η συμμορία του ύστερα από συνεδριάσεις του πενταμελούς σκληρού πυρήνα. Αξιωματούχοι του, κατά σειράν ιεραρχίας, ήταν: – Η Ερατώ, η Γραμματέας, συμμαθήτριά του, στά δεκάξι, – Ο Αριστείδης, ο Ταμίας, συνομήλικός της, – Ο Ιγνάτης, ο Μηχανικός, στά δεκαπέντε, καί – Ο Έκτορας, ο Παλαβός, στά δώδεκα. Στις είκοσι επεισοδιακές ιστορίες καταγράφονται οι δραστηριότητες της ομάδας, καθώς και ο Έρωτας του Αριστείδη με την Ερατώ, μαζί με μερικά γεγονότα της εποχής της δεκαετίας του ’60, όπως τα είδαν και τα έζησαν “Τα Αστέρια του Μουράγιου”. Επίσης εκφράζονται οι σκέψεις που οδηγούν την εφηβεία να ανακαλύπτει διαφορετικούς τρόπους για να εκδηλώνει έντονα, παντού και πάντα, τα ίδια συναισθήματα και τον απαράμιλλο βρασμό της.