Η περιπλάνηση των ανθρώπων από τον ένα τόπο στον άλλο ξεκίνησε από πολύ παλαιά· ένα από τα κίνητρα, αν εξαιρέσει κανείς τους κατακτητικούς πολέμους, ήταν το όφελος, το εμπόριο κι ο πλουτισμός. Παραδείγματα έχουμε από την αρχαιότητα αλλά και μετέπειτα από Ευρωπαίους κυρίως εξερευνητές και εμπόρους, οι οποίοι ταξίδευαν στην Ανατολή (για μπαχαρικά, μετάξι κ.ά.), στην Αφρική (για το ελεφαντοστό, χρυσό κ.ά.), μια κι αυτοί οι τόποι ήταν γνωστοί από τους αρχαίους χρόνους. Μεταγενέστερα άρχισαν και οι εξερευνήσεις στο Νέο Κόσμο. Ωστόσο βασικό κίνητρο αποτέλεσε παράλληλα κι η γνώση, η «έφεση του ειδέναι», όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Το κίνητρο αυτό κυριαρχούσε σ’ άτομα μ’ ανήσυχο πνεύμα και με περιέργεια να γνωρίσουν ξένους τόπους κι άλλους πολιτισμούς, για την πνευματική απόλαυση και την αποτύπωση των αξιοθαύμαστων επιτευγμάτων του ανθρώπου. Αλλά και για εξερευνήσεις τόπων με αρχαιολογικά ενδιαφέροντα και για τις φυσικές ομορφιές.